Wolny Uniwersytet Filozoficzny (w skrócie WUF) to inicjatywa stworzona przez grono osób współpracujących z wrocławskim Instytutem Północnym (IP). Przewodnią ideą tegoż Uniwersytetu jest powrót do korzeni akademizmu europejskiego zapoczątkowanego w Bolonii. Nasza inicjatywa wypływa z troski o niezależne nauczanie i badania. Większość dzisiejszych uczelni to skupiska doktrynizmu, konformizmu i poprawności politycznej. Są to wielkie koncerny, które co roku obracają dziesiątkami milionów dolarów. Algorytmy zarządzania finansowaniem uczelni powodują, że naukowcy tresowani są do posłuszeństwa wobec chojnych "sponsorów" zarządzających państwowymi funduszami.
Dlatego właśnie chcemy by nowy niezależny Uniwersytet nie był poddany kontroli państwa. Chcemy finansować się oddolnie i poprzez dotacje nie mające na celu manipulowaniem uczonymi. Nie stronimy od dotacji państwowych, ale nie sprzedajemy naszej wolności w zamian za złote dukaty.

Uniwersytet będzie otwarty na każdego myśliciela. Nawet kontrowersyjni czy wyśmiewani wykładowcy będą mieli szansę, by znaleźć słuchaczy na WUF. Chcemy by w ramach WUF działało coś w rodzaju naukowego Hide Parku, gdzie usłyszeć będzie można nawet najbardziej fantastyczne teorie. Przyzwolenie na głoszenie teroii "szalonych" oprócz tych głównych wysoko cenionych i rozważanych w gronach wybitnych uczonych, ma dla nas znaczenie podstawowe, gdyż wynika właśnie z szacunku do wolności, w tym wolności do nawet głupich poglądów. Cieszy nas perspektywa, że to może właśnie na WUF przyszły Kopernik będzie obalał jakąś teorię "płaskości Ziemi", która wydaje się dzisiejszym naukowcom prawdziwa i wspaniała. Oczywiste jest bowiem stwierdzenie, że pośród ewentualnych wariactw i śmiecia intelektualnego mogą znaleźć się także teorie wartościowe, które warto rozważać i rozwijać.
Otwartość i wolny dostęp dla każdego myśliciela ma pewien dodatkowy ukryty cel: różnorodność i oryginalność wielu wariackich czy śmiesznych teorii może być inspiracją dla wielkich uczonych. Nawet wykłady prześmiewcze czy kabaretowe mogą zawierać elementy czy pomysły, które będą natchnieniem dla uczonego.
Ponadto historia uczy, że nawet poważne ośrodki akademickie potrafiły się degenerować i w pewnym momencie zamykają drzwi przed uczonymi, którzy są niepoprawni politycznie. Aby nie dać nigdy narzędzia do tego typu degeneracji, nasza uczelnia z definicji i ze swego statutu zawsze będzie otwarta dla każdego myśliciela, który będzie mógł głosić swoje teorie w salach WUF. Nie boimy się śmieszności, bo prawdziwy uczony nie musi mieć kompleksów. Będzie to właśnie naszą świętą tradycją, że nie będziemy zamykać drzwi przed żadnym myślicielem, nawet jeżeli nie będzie posługiwał się uznanymi metodami naukowymi w swych rozważaniach. Uważamy ponadto, że ewentualny wstyd pozwoli nam odsiać prawdziwie wielkich uczonych od tych, których interesuje wyłącznie kariera i zaszczyty, i którzy mieliby problem by występować w sali, gdzie ewentualny "wariat" rozstrząsa swoje wyimaginowane problemy.

Siedzibą nowej uczelni będzie miasto Wrocław. Jest to miasto na styku różnych kultur, tutaj właśnie mieszkała przez część życia i pracowała naukowo Edyta Stein. Jednak WUF to nie mury i gmachy, ale ludzie, to oni tworzą WUF wszędzie tam gdzie nauczają lub prowadzą badania. Gmachy, gronostaje, togi, tytuły i cała struktura organizacyjna ma tylko porządkować i upiększać współpracę oraz prowadzenie badań, a nie ją utrudniać. Dlatego najwyżej cenimy wolność, która jest gwarantem obiektywizmu i partykularnego realnego szczęścia człowieka-naukowca.

Metodologia nauczania na WUF opierać się będzie o założenia przygotowane dla projektu Politechniki Dolnośląskiej i wykorzystywać kształcenie makrospektywne.
Dydaktyka ma mieć jeden cel: wykreowanie ludzi z pasją i dużą wiedzą, którzy będą gotowi nie tylko naciskać guziki w fabryce czy pracować "na kasie w hipermarkecie", ale przede wszystkim będą wysokiej klasy specjalistami, których od ręki zatrudnić będzie chciał przemysł i jednostki typu R&D. Dydaktyka opierać się będzie na przemyślanym programie studiów (a nie na zlepku niepowiązanych kursów), w którym duży nacisk położony będzie na gruntowne wykształcenie studenta. Student nie powinien tylko zapamiętywać (wkuwać) tajemnicze wzory i regułki. Student ma zrozumieć te reguły, wzory, teorie; zapamiętać ma tylko najważniejsze i podstawowe elementy niezbędne dla danej specjalności, resztę wiedzy ma potrafić czerpać z odpowiednich źródeł literaturowych i bazodanowych.
Studia na nie mają być łatwe. Nie będą to sielankowe lata wypełnione beztroskim imprezowaniem. Będzie to swoisty "survival", który "przeżyć" będą mogły tylko najtęższe umysły. Oczywiście zabawy i tzw. studenckie życie nie są czymś złym o ile nie kolidują z misją studiowania. Chcemy by nasi studenci potrafili się bawić, zwłaszcza tym co studiują (bo przecież to jest właśnie ich pasja). Stawiamy na ludzi z pasją, dla których studia to właśnie zabawa (vide: gryfikacja) w poznawanie tajemnic świata; zabawa może czasem trudna i wymagająca sporego wysiłku, ale zawsze satysfakcjonująca.
Olbrzymim błędem dotychczasowych systemów/programów nauczania było wytworzenie w uczniu/studencie/absolwencie wrażenia, iż otrzymuje wiedzę kompletną i uniwersalną, chociaż wiedza ta jest najczęściej tylko drobnym ułamkiem wiedzy całej ludzkości. Wrażenie kompletności wiedzy jest decydującym czynnikiem w tworzeniu się pseudoelit, które mając wrażenie, iż ich zasób wiedzy jest w pełni wystarczający, podejmują błędne decyzje na szkodę społeczeństwa. Studenci WUF będą kształceni według zasady, iż wykładowca przekazując wiedzę ogólną wskazuje jednocześnie jej niepełność i zachęca studentów, by ewentualnie poszukiwali dodatkowych źródeł wiedzy w danej specjalności jeśli ich ona zainteresuje. Ten tryb kształcenia nazywamy "kształceniem makrospektywnym". Roboczo nazywaliśmy ten typ edukacji kształceniem sztolniowym, gdyż przypomina ono podstawową wycieczkę po podziemnych sztolniach, gdzie przewodnik prowadząc grupę głównym tunelem wskazuje wszystkie boczne korytarze niknące w ciemności i opowiada dokąd one prowadzą, lecz jednocześnie nie prowdzi tamtędy grupy, ograniczając się do głównej trasy wycieczki i kilku słów na temat każdego bocznego korytarza, którego nie zwiedzą turyści; uczestnicy wyprawy po jej skończeniu nie będą mieć wrażenia, że znają cały system podziemnej budowli, a jedynie jej ogólny charakter i typ, a do zgłębienia wszystkich tajemnic niezbędna byłaby dłuższa eksploracja wszystkich bocznych sztolni. Taki tryb kształcenia zapobiega tworzeniu się grup tzw. "wykształciuchów", którzy są pewni swej elitarnej i kompletnej wiedzy. Wiedza o tym, że informacje poznane na studiach są tylko wierzchołkiem góry lodowej, powoduje, iż absolwenci studiów mają więcej pokory i nie mając pewności co do objęcia swym rozumem całej wiedzy, każdą opinię weryfikują i wypowiadają z dużą ostrożnością, a to prowadzi do bardziej przemyślanych i wiarygodnych sądów. Liczymy na to, że kształcenie sztolniowe może zwiększyć chęć dalszego samokształcenia się członków elity intelektualnej.

Wbrew nazwie, WUF nie będzie uczelnią wyłącznie "filozoficzną" w wąskim rozumieniu słowa "filozofia". Twórcy WUF sięgnęli do źródłosłowu który oznaczał "miłość do mądrości". I to właśnie ma być wyróżnik WUF; chcemy by ludzie związani z WUF byli właśnie przede wszystkim miłośnikami danej nauki, a nie ludźmi goniącymi za pieniędzmi czy władzą. A miłość do nauki oznacza zainteresowanie różnymi jej dziedzinami, a więc oprócz filozofii, chcemy poszukiwać prawdy także w ramach fizyki, matematyki, chemii, biologii, medycyny, techniki, ekonomii, psychologii, socjologii, sztuk pięknych itd. Filozofia to poznanie wszystkiego i uczelnia naprawdę filozoficzna będzie dążyć do tego, by jej studenci poznawali jak najszerzej otaczający nas świat.
Jak powiedział kiedyś pewien mądry człowiek: "prawdziwy humanista musi poznać nauki ścisłe"; w tym stwierdzeniu zamyka się pewna idea dotycząca poszukiwania prawdy. Trudniej ją zdobyć poszukując tylko w ramach wąskiej specjalności. Dlatego trzeba poznać wiele dziedzin, by móc czuć się mistrzem swojej własnej dziedziny.

Na początku WUF funkcjonuje jako jednostka wewnętrzna IP, jednak chcemy by docelowo WUF usamodzielniło się jako osobna fundacja o zasięgu międzynarodowym.

By przybliżyć się do realizacji idei WUF, jeszcze zanim idea ta się zmaterializuje, rozmyślamy (która to czynność jest wszystkim rekomendowana) nad tym jak będzie wyglądać uczelnia i jak będzie zorganizowana. Na pierwszy rzut wysuwa się zwykle potrzeba nazewnictwa i tworzenia hierarchii. Hierarchia bywa często szlabanem dla nowych lepszych teorii, ale z drugiej strony totalna anarchia też nie sprzyja pracy. Chcemy więc realizować koncepcję pewnego złotego środka, gdzie z jednej strony istnieje hierarchia i wirtualna ścieżka kariery dla maluczkich, a z drugiej strony jedyną wartość chcemy pokładać w poszukiwaniu prawdy, w zbliżaniu się do niej, w tworzeniu nowych teorii, szukaniu "dziur" w już istniejących... Mamy nadzieję, że filozofia, która przyświeca powstawaniu uczelni będzie przez następne stulecia konsekwentnie utrzymywana i realizowana.

Struktura organizacyjna uczelni ma sprzyjać otwartości i promowaniu najlepszych dydaktyków i badaczy, dlatego wstępnie ustaliliśmy podział tytułów dydaktycznych i badawczych. Jest to jednak tylko propozycja. Wiele zależy od ludzi, którzy zechcą przyłączyć się do tej idei.
Wypada zrobić tu ważne zastrzeżenie: wbrew dotychczasowym złym zwyczajom, przedstawiona kolejność (hierarchia) tytułów nie pokazuje domyśnej ścieżki kariery. Nie jest bowiem dobrym obyczajem, by adunkta mianować profesorem tylko dlatego że długo był pomocnikiem profesora. Aby zostać profesorem należy mieć pewne ważne cechy (prerekwizyty); oczywiście doświadczenie i praktyka są ważnymi elementemi palety umiejętności profesora, ale nie zastępują talentu. Dlatego profesorem można zostać szybko, a adiunktem być do końca życia. Bycie przez całe życie asystentem nie jest jednak jakimś rodzajem klęski - otóż człowiek z entuzjazmem wykonujący zadania asystenta jest bardzo potrzebny w pracy dydaktycznej uczelni. Adiunkt nie musi pretendować do wyimaginowanych "wyższych" stanowisk, bowiem zarówno profesor jak i jego asystent są z filozoficznego punktu widzenia równi jako partnerzy wykonujący ważne zadanie. Profesor i jego adiunkt muszą się dopełniać. Każdy może mieć cechy, których brakuje drugiemu. Dlatego hierarchię pionową należy rozumieć nie jako przejaw władzy człowieka nad człowiekiem, ale jako przejaw posiadania szerszych kompetencji a z tych właśnie kompetencji wynika to, że chętnie posłuchamy się wskazówek czy nawet poleceń osoby, która jest wyżej w hierarchii. Wykonywanie poleceń jest w takim wypadku wynikiem racjonalnego stwierdzenia, że polecenie osoby o większej wiedzy i kompetencjach musi być rozsądne.

1. Tytuły dla wykładowców:
polihistor - wykładowca (zwykle profesor) wyróżniający się wiedzą z wielu dziedzin nauki (skrót: plhs.) - tytuł honorowy
profesor - wykładowca zatrudniany i opłacany przez WUF (skrót: prof.)
docent - wykładowca opłacany na wniosek studentów z ich pieniędzy za pośrednictwem WUF (skrót: doc.)
apokryzariusz - wolny wykładowca głoszący własne teorie lub wykładający jakąś wiedzę studentom bezpłatnie; apokryzariusz może otrzymywać wynagrodzenie (datki) od studentów bez pośrednictwa WUF; apokryzariusz posiada luźną afiliację WUF (skrót: apokr.)
anapokryzariusz - wolny wykładowca głoszący własne teorie lub wykładający jakąś wiedzę studentom bezpłatnie, nieposiadający żadnej afiliacji WUF (nie może powoływać się na WUF w zewnętrznych kontaktach); anapokryzariusz może otrzymywać wynagrodzenie (datki) od studentów bez pośrednictwa WUF (skrót: anap.)
adiunkt - pomocnik profesora
asystent - pomocnik docenta lub apokryzariusza

2. Tytuły dla badaczy:
ekskogitor - badacz samodzielny zatrudniony przez WUF lub afiliowany przez WUF a finansowany przez zewnętrzne źródła (skrót: excg.)
auksylariusz - pomocnik ekskogitora (skrót: aux.)
protoekskogitor - samodzielny badacz nie zatrudniony przez WUF (skrót: prex.) - luźna afiliacja WUF lub pełna afiliacja możliwa tylko za osobną zgodą i na określonych warunkach

3. Stanowiska administracyjne:
rektor - zwierzchnik WUF
prorektor - zastępca rektora
konsul - zarządca administracyjny
dziekan - zwierzchnik wydziału/szkoły/koledżu
prodziekan - zastępca dziekana
prezes - zwierzchnik instytutu
generał - przewodniczący Senatu

4. Pełna struktura WUF:

I. Zarząd WUF
Rektor
Prorektorzy
Senat (ciało doradcze)
- Generał Senatu
Korpus Ligatoryjny (Neksylijski) (zespół badaczy i dydaktyków z pełną afiliacją WUF: profesorowie, docenci, ekskogitorzy)
- Senior Korpusu Ligatoryjnego (najmądrzejszy i/lub najstarszy profesor/polihistor)
Korpus Solutoryjny (zrzeszenie osób z ideową [luźną] afiliacją WUF: apokryzariusze, protoekskogitorzy)
- Patron Korpusu Solutoryjnego (opiekun KS z ramienia WUF)

II. Jednostki dydaktyczne:
wydział/szkoła/kolegium/koledż - nadrzędna jednostka dydaktyczna będąca dobrowolnym związkiem przynajmniej 5 katedr
katedra - podstawowa jednostka dydaktyczna skupiona wokół profesora

III. Jednostki badawcze:
instytut/centrum - nadrzędna jednostka badawcza grupująca laboratoria i grupy badawcze o wspólnej tematyce
nadzór: prezes instytutu (centrum)

laboratorium/pracownia/studio - jednostka badawcza zarządzana przez ekskogitora
IV. Jednostki pomocnicze
Konsul
Prokonsulowie
pozostałe jednostki administracyjne

____________________________________

Studia na WUF będą odbywały się inaczej niż na innych uczelniach, gdyż ukończenie studiów nie będzie sformalizowane otrzymaniem jakiegoś konkretnego stopnia naukowego czy zawodowego, absolwent otrzyma jedynie dyplom z listą ukończonych wykładów wraz z ocenami. Możliwe będą oczywiście swego rodzaju specjalne ścieżki kształcenia, których odbycie i pozytywne zaliczenie będzie skutokować zdobyciem jakiegoś specjalnego dyplomu ustanawianego przez wydziały np. na zlecenie przemysłu czy innych instytucji.

Zapraszamy także do kontaktu z nami:
tel.:  2 2 2 - 0 1 2 - 8 0 0
tel.kom.:  6 0 0 - 7 6 5 - 7 6 5
fax.:  2 2 2 - 0 1 2 - 8 1 5
poczta elektroniczna: biuro.wuf@ip.org.pl